vrijdag 29 januari 2010

Aaibaarheid en stijl

Ik ben momenteel bezig in de aaibaarheidsfactor van Rudy Kousbroek en ik kan het niet laten om tijdens het lezen af en toe even de prachtige kaft te aaien. En het boek is niet eens van mij! Ik heb het te leen gekregen van LS, die dit jaar toch geen fictie leest.

Wat zou de Nationale Mental (lees)Coach eigenlijk van deze kaft vinden? Ik durf er bijna al mijn geld om te verwedden dat hij het een prachtige kaft vindt!

Kijk maar eens naar het filmpje hier!

5 opmerkingen:

schrijverdezes zei

Ik heb het ook! Al wel 30 jaar denk ik, of kan dat niet? Staat er niet een stukje in over een (zgn. domme) poes die altijd het bakje met lucifers van het aanrecht gooit en die je dan 'bakkie gewipt' ziet denken?
Gek, wat een mens al dan niet onthoudt... Heel gek.

Festina Lente zei

...ik heb het nog niet uit! Nog niet tegengekomen! Ik zal het je laten weten ;)

Unknown zei

Dat van die lucifers kan ik me niet herinneren. Andere bundel van Kousbroek of mijn 55+? Maar wacht maar totdat je bij het verhaal over de ingebruikname van het katteluikje gekomen bent!

schrijverdezes zei

@L.S.,
Ik denk dat ik het dan uit de krant (NRC) heb. Daarin schreef Kousbroek lang geleden ook wel over zijn poezen.

Festina Lente zei

Maar schrijver, wat een geheugen, het staat er echt in en wel bijna op het einde! (pagina 145; tenminste in deze uitgave, die ook die Wacht am Ijskast bevat):
In navolging van haar veel slimmere landgenoot duwt deze Siamese jongdame ook wel eens iets over de rand van het aanrecht - altijd hetzelfde, namelijk een emaillen bakje waarin afgebrande lucifers worden dedeponeerd. Geregeld hoor ik het in het holst van de nacht op de vloer kletteren.
Als ik dan ga kijken vind ik haar knipperend tegen het licht, met haar duizelige ogen: 'bakkie gewipt' staat daar in te lezen (bijna een citaat) en zij zet het op een donderend spinnen.

Je moet het trouwens maar weer eens uit de kast pakken: echt twitcitvoer!